De duik | Blog
een blog over zwemmen in buitenwater. Eens per week het hele jaar door.
In januari 2018 startte J. en ik met de duik. Het was háár idee. Het hele door in buítenwater zwemmen. Eens per week. Met z’n tweeën. Het duiken bleek symbool te staan voor wie we zijn, waar we tegenaan lopen en hoe we daarmee omgaan. Spring je erin, krabbel je terug, of schuifel je voetje voor voetje een stapje dieper dat ijskoude water in?
maart 2020
Gekabbel
Ik had al een week verstek laten gaan omdat ik zat te schrijven in Watou, nu dreigde ik weer onder te duiken. Niet in het ijskoude water samen met [...]
januari 2020
En dat is één
‘We kunnen het ook níet doen,’ zegt J. We staan op het strand en kunnen de overkant van de Nevengeul niet zien door de mist. Het is een koude, [...]
december 2019
Telefoon
De watertemperatuur ligt rond de zeven graden, weet ik inmiddels. Ook heb ik even gegoogeld wat er allemaal met je lijf gebeurt als je het hele jaar door in [...]
oktober 2019
Ijskoud
Als ik over de dijk rijd, bedenk ik me dat iemand een keer een foto moet maken van de twee blote vrouwen die we straks zijn. In het water. [...]
september 2019
Kom
Ik ben al die weken blijven zwemmen, soms alleen, soms met de liefde, soms met J, meestal in mijn blote kont, soms in bikini of zwempak. Het is acht [...]
juni 2019
Woensdagmorgen kwart voor negen
dan weet je het wel. We komen beide tegelijkertijd aanrijden. We parkeren neus tegen neus. Rood tegen zwart. Een kwartier eerder dan het afgesproken tijdstip. Ik ben te vroeg omdat [...]
mei 2019
Stier
J. staat direct achter het hek als ik aan kom lopen, terwijl ze me eerder nog heeft geappt dat ze érgens op het strand loopt. Het is vroeg; kwart [...]
Vastbijten
'Negen uur jouw kant van de rivier?' appt ze me. Het is net zeven uur als ik mijn ogen opendoe. Ik heb berevast geslapen maar weet onmiddellijk welke dag [...]
april 2019
Privé
Het is woensdagmorgen negen uur. Als ik over de brug kom aanlopen, zie ik haar al voor me uit stappen. Ik been achter haar aan. Ze kijkt om en [...]
Donker
Als ik aankom bij de rivier is het nagenoeg donker. De hond holt voor mij uit. Zwart in het zwart. Die zie ik nooit meer terug. Ik ben vergeten [...]
