Ik spreid alles uit op de tafel. Het past niet. Planken, platen, lappen, foto’s op doek, op plastic, gegraveerde kurkmatten, tekeningen. Het lijkt een zooitje maar ik zie er wat in. Ik sta een beetje te glimmen. Mijn lief kijkt van mij naar de ramvolle eettafel.

Volgens mij staat hij te bedenken hoe hij iets heel lief gaat formuleren. Mooi zegt ie. Ik moet er een beetje om lachen. Zelf zie ik iets anders.

In de metaalwerkplaats heb ik nog geleerd hoe je staaldraad kunt rechten om het vervolgens in allerlei vormen te dwingen. Ik was al gestart met een hangsysteem. Ondertussen wilde ik ook de platen vouwen zodat ze wat meer massa kregen en dezelfde dikte hadden als de houten planken. Dat lassen zit me dwars, ik heb het nauwelijks uitgeprobeerd. Ik móet wel terug.

Na de tweede dag in de textielwerkplaats realiseerde ik me pas dat als die wondermachine mijn teksten kan borduren, hij dan ook geen moeite zal hebben met mijn eenlijnige tekeningen. OMG. Ik móet wel terug.

Mijn afspraak in de drukwerkplaats heb ik twee keer verplaatst omdat het me agenda technisch niet lukte. Daar moet ik dus nog heen. Over de keramiekwerkplaats maar te zwijgen.

Ik leerde van alles kennen, uitproberen, maken. De ideeën stroomden mijn kop in. Ik haalde er vrij snel plan uit. De dode dieren werden de rode draad. Maar net zoals ik soms te veel uitleg bij de ingang van mijn brein blokkeer omdat het me niet lukt heel veel informatie tegelijk te verwerken, heeft ook dit proces tijd nodig gehad om zich te ontwikkelen.

Langzaamaan realiseer ik me wat ik allemaal nog meer zou kunnen leren en wat dat met het eindresultaat zal doen. Op projectcampus zoek ik of ik volgend jaar ook vrije ruimte heb. Ik vind het niet.

Wat maakt dat nou uit? Ik ben dit proces niet aangegaan omdat ik vrije ruimte te vullen had. Ik ben dit aangegaan omdat ik niet kon wachten om het aan te gaan en de vrije ruimte gebruikte ik als format voor het idee. Of dat volgend jaar weer kan of niet maakt me niets uit. Ik ga sowieso opnieuw die werkplaatsen in zolang ik er toegang toe heb.