Dus de eerste onbekende ontmoeting werd een ontmoeting met iemand die met gemak een rol in mijn leven had kunnen spelen. Iemand die ik ooit op een dag waarschijnlijk wel opnieuw zal tegenkomen, bij een feestje, bij vrienden of in de kroeg. Voor de tweede onbekende ontmoeting plaatste ik deze oproep op social media:  Heidi Koren zoekt opnieuw een onbekende persoon die met haar wil afspreken op een haar onbekende plek om (ja wat eigenlijk?) een onbekend gesprek te voeren of niet, met een/toffe/stomme/geen uitkomst en wel/geen vervolg zodat daar wel/geen enkele inspiratie uit zal voortvloeien of wat dan ook, snap je wel?

Stuur haar namens de onbekende een pm met locatie. Geef haar géén gegevens van de onbekende.

LET OP: het is absoluut de bedoeling dat we elkaar niet kennen, en dat ook de onbekende niet weet wie hij/zij gaat ontmoeten. Het is dus de bedoeling dat jij (ja jij als lezer van deze oproep) fungeert als koppelaar.

Er volgden vele reacties van mensen, bekende en onbekende, die aangaven het een tof project te vinden. Vreemd genoeg voelde iedereen de behoefte me te laten weten dat het spannend was en wilden ze op de hoogte worden gehouden van de voortgang, maar niemand meldde zich aan. Ik besloot de dag vrij te houden en de verrassing zo lang mogelijk te laten duren en werd beloond met een vrije dag zonder programma. Ik werkte die dag wat achterstallig onderhoud weg, wandelde met mijn honden langs de Waal, dacht na over het project en wat ik ermee wilde en besloot het nog eens te proberen.Dit keer op een iets andere wijze:

Ik prikte op de landkaart het midden van Nederland, koos zelf een dag en tijdstip en kondigde aan wanneer ik er zou zijn. Op deze manier hoefde niemand iets te regelen, of íemand te regelen, of op wat voor manier dan ook maar publiekelijk te maken wat men van plan was. Ik kwam op de bewuste dag aan op een leeg Strand Horst met mijn rijk gevulde picknickmand. Na tien minuten ging mijn telefoon. Het was Benita, een vriendin die ik graag zie maar met wie het zelden tot life afspraken komt. Ze had de stoute schoenen aangetrokken en was afgereden naar Strand Horst. Het was een warme dag in maart, warmer dan normaal voor de tijd van het jaar. We hadden de tijd, voldoende eten en drinken mee en genoeg om bij te praten. Tot vijf uur lagen we op het strand. Er kwam niemand anders bij. Wordt vervolgd..