Voordat ik stadsdichter van Nijmegen werd, voordat ik ooit van de Master Kunsteducatie had gehoord, ontstond er al kiempje voor een kunsteducatief project dat de laatste maanden steeds vastere vormen aanneemt.

Ik wandel veel. Voornamelijk op het eiland in Nijmegen Noord, maar ook de Uiterwaarden en stadsparken worden regelmatig door mij en mijn twee viervoeters bezocht. In Nijmegen zie je bijna overal waar je bent wel een brug; kleine voetgangersbruggetjes, de fietsbrug, grote spoorbrug en viaducten.

Een brug is een beweegbare of vaste verbinding voor het verkeer tussen twee punten, zegt Mijnheer Van Dale. Alles aan die zin in multi-interpretabel. Dát en het feit dat iedere brug een totaal eigen uitstraling/vorm/gestalt heeft, maakt de brug als onderwerp zo geschikt voor kunsteducatie.

Nijmegen heeft 224 bruggen weet ik inmiddels. Een vriendelijke ambtenaar van de gemeente was direct enthousiast over mijn idee toen ik hem daarover begin dit jaar belde. Inmiddels was ik wel tot stadsdichter benoemd en ik zag mijn kans schoon het kiempje te laten uitgroeien tot kunsteducatief project: een brug dichtbij.

Vanaf een bepaald punt op het Nijmeegse eiland kun je vijf bruggen zien liggen. Vijf práchtige bruggen. De architecten die de bruggen hebben ontworpen zijn naast bouwkundigen ook mákers, kunstenaars. Kunst staat niet altijd achter glas.

Voor velen is kunst misschien nog steeds ver weg. Misschien doen we ook te vaak gewichtig over iets dat zo essentieel is en in zo veel verschillende vormen verschijnt, iets dat in essentie voortdurend gaat over onszelf en wat ons bindt; leven en dood en hoe in godsnaam een beetje fatsoenlijk van de ene tot de volgende te komen.

We kunnen van kunst leren, door te kijken en te luisteren bijvoorbeeld. De meest duidelijke manier is wel de door lector Jeroen Lutters ontwikkelde methode art based learning: op zoek gaan naar het antwoord op je vraag door een kunstwerk lang en geconcentreerd waar te nemen.

We kunnen ook van kunst leren door het werk een beetje dichterbij onszelf te halen. Door te participeren met het werk, door eroverheen te fietsen of eronder te gaan liggen, door het uit elkaar te trekken en opnieuw in elkaar te zetten bijvoorbeeld (niet altijd aan te bevelen) én door te laten gebeuren wat er gebeurt nadat we ons hebben verdiept in het werk. Inspiratie.

Zelf aan de slag gaan en ondertussen onderzoeken wat we eigenlijk allemaal doen terwíjl we maken is voor mij de meest waardevolle manier van leren van (het maken van) kunst. Procesgericht dus. Ik ga daar eens een project omheen bouwen. Iets met bruggen denk ik, of veren.

 

Stichting Iets met veren laat binnenkort meer van zich horen…