Engeland -Simon, Ana en moeder aan de telefoon

Het was een kans. Niet dat er na deze kans niet nog vele kansen zouden volgen, Simon was immers een zondagskind, maar deze kans greep hij en dus vertrok hij naar Engeland voor een goede baan. Hij kwam uit een hecht gezin. Een gezin met wortels door Europa verspreid. Ze waren gewend te reizen en dus werd er gereisd. Dat was alvast iets wat hij gemeen had met Ana, maar verliefd werd hij niet op haar om díe reden. Verliefd werd hij op haar donkere ogen, haar Portugese tongval, haar lach en scherpe blik.

Zijn ouders bezoeken het jonge stel regelmatig. Tussen de bezoekjes door bellen ze. Ze skypen, houden elkaar goed op de hoogte. Moeder maakt zich zorgen over haar jongen zo ver van huis. Zorgt hij wel goed voor zichzelf? Eet hij wel gezond? Beweegt hij wel voldoende met zijn drukke kantoorbaan? Is meditatie niet een goed idee, of yoga, misschien overgaan op veganisme? Maar Simon en Ana weten prima voor zichzelf te zorgen. Ze weten ook prima hun eigen keuzes te maken.

Omdat Ana haar familie in het warme Portugal achterliet, volgen ze iedere avond het wereldnieuws en zo zagen zij dus weken geleden al hoe het virus zich gestaag van Zuid Europa naar boven werkte. Het was voldoende reden om direct op het werk aan te kondigen dat er van huis gewerkt zou gaan worden.

Het jonge stel is gewend lange dagen te maken, late hours, soms in het weekend nog door te trekken. Ze komen elkaar ’s avonds tegen, onderweg wordt er gebeld wie er wat te eten meebrengt. Nu staan er twee laptops op de grote tafel van de werkkamer. De hele dag werken ze zij aan zij. Tussendoor maken ze om beurten een maaltijd klaar, zorgen voor toevoer van koffie, thee, nemen elkaar mee uit wandelen voor frisse lucht en kruipen samen weer achter hun laptop. Hij bekijkt haar van de zijkant, ziet hoe geconcentreerd zij werkt, hoe scherp ze reageert op mails en telefoontjes, hoe ze denkend door de kamer beent. Ze koken samen, wandelen samen, lassen soms stiekeme pauzes in.

Ze hebben trouwplannen. Ze willen verder.  Dat wisten ze al lang, daar verandert Corona niets aan, misschien moet het even worden uitgesteld maar wat geeft dat, ze hebben tijd.

Moeder belt steeds vaker. Simon vraagt haar of het wel gaat. Ze hoest. Ze heeft de vereiste reis restricties éventjes over het hoofd gezien om haar andere kind te bezoeken. Ze heeft verhoging. Ze voelt zich niet zo goed, maar goed genoeg om naar kantoor te gaan. Gaat het wel mam? Houd je je aan de afspraken? Zorg je wel goed voor je zelf? Zijn moeder is stil aan de telefoon. Ze weet nog zo goed hoe ze haar jongen aan de hand nam. Hoe ze hem leerde uit te kijken bij het oversteken. Wanneer zijn de rollen omgedraaid?