Je bent ten strijde getrokken zonder dat je het wist.

Je bent ten strijde getrokken zonder dat je het wist.

(Ooievaars zijn het jaar rond gebleven. Je komt ze iedere morgen tegen. Het is een dag waarop grijs plaats heeft gemaakt voor lichtblauw. Je weet zo goed als zeker dat de laatste oorlog gewonnen is en besluit te glimlachen)

Onbewapend ben je. Je hele uitrusting ligt nog op het nachtkastje. Daar moet het sowieso vandaan maar dat is er nog niet van gekomen. Als je vergeefs naar je gordel grijpt, blijk je weer naakt. Nouja.

Het is nu vooral zaak eenduidige beslissingen te nemen. Iemand moet het doen. Naar huis gaan om je wapens te halen, je te bezinnen op de juiste strategie, een aanvalsplan uitwerken of

terugtrekken. In dat geval zal overmeestering waarschijnlijk niet uitblijven.

Besluiteloos vind je jezelf halverwege het oorlogspad. De vijand is al in aantocht. Hij ziet er verdomd lief uit. Je duikt de bosjes in. Trekt je benen op en neuriet zacht een wijsje dat je nog kent van vroeger. Als je het drie keer uit hebt zonder te stoppen zal hij wel voorbij getrokken zijn.

Misschien ligt hij thuis in bed op je te wachten, heeft hij de uitrusting opgeborgen, of niet.

Je wacht nog even. Het is nu vooral zaak geen eenduidige beslissingen te nemen. Dat heb je al zo vaak gedaan.

Er staan ooievaars in het veld. Daar kijk je naar.